Dmitri Ivanovich Mendeleev
Στην προσπάθειά του να γράψει ένα βιβλίο χημείας ο ρώσος χημικός Dmitri Ivanovich Mendeleev έπρεπε να συστηματοποιήσει τα χημικά στοιχεία. Μέσα από αυτή την προσπάθεια κατέληξε στον Περιοδικό Πίνακα τον οποίο και δημοσίευσε το 1869.
Ο πρώτος δημοσιευμένος περιοδικός πίνακας του Mendeleyev περιείχε τα γνωστά μέχρι τότε χημικά στοιχεία τοποθετημένα κατά σειρά ατομικού βάρους, αλλά χωρισμένα σε υποομάδες με βάση τη χημική συγγένεια, της οποίας ήταν βαθύτατος γνώστης. Παράλληλα άφησε κενές θέσεις για τις οποίες ανέμενε την ανακάλυψη νέων στοιχείων όπως το Γάλλιο και το Γερμάνιο και για τα οποία προέβλεψε τις χημικές τους ιδιότητες λέγοντας ότι θα είναι παραπλήσιες του Αργιλίου και του Πυριτίου.
Ο πρώτος δημοσιευμένος περιοδικός πίνακας του Mendeleyev περιείχε τα γνωστά μέχρι τότε χημικά στοιχεία τοποθετημένα κατά σειρά ατομικού βάρους, αλλά χωρισμένα σε υποομάδες με βάση τη χημική συγγένεια, της οποίας ήταν βαθύτατος γνώστης. Παράλληλα άφησε κενές θέσεις για τις οποίες ανέμενε την ανακάλυψη νέων στοιχείων όπως το Γάλλιο και το Γερμάνιο και για τα οποία προέβλεψε τις χημικές τους ιδιότητες λέγοντας ότι θα είναι παραπλήσιες του Αργιλίου και του Πυριτίου.
Άλλο ένα αξιοσημείωτο είναι ότι άλλαξε την μεταξύ τους θέση για δύο στοιχεία, το Ι και το Τe δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις χημικές τους ιδιότητες από ότι το ατομικό βάρος. Πράγμα για το οποίο δικαιώθηκε όταν ανακαλύφθηκε ο ατομικός αριθμός και αντικατέστησε ως κριτήριο κατάταξης τα ατομικά βάρη.
Το 1871 δημοσίευσε ένα άρθρο όπου περιλαμβάνονταν μια άλλη μορφή του περιοδικού πίνακα, συνοδευόμενη από προβλέψεις που τον έκαναν διάσημο.
Το 1871 δημοσίευσε ένα άρθρο όπου περιλαμβάνονταν μια άλλη μορφή του περιοδικού πίνακα, συνοδευόμενη από προβλέψεις που τον έκαναν διάσημο.
Παρόλο που περιοδικοί πίνακες είχαν φτιαχτεί και από άλλους πριν από τον Mendeleev αυτός θεωρείται ο επινοητής του. Οι πίνακες που έφτιαξε ήταν οι πληρέστεροι και δούλεψε πολύ ώστε να τους καθιερώσει στην επιστημονική κοινότητα. Θεωρώντας τον περιοδικό πίνακα ως ένα μοντέλο, ήταν αυτός που ανέδειξε την αξία του μέσα από την χρήση του για την πραγματοποίηση προβλέψεων, όπως την ύπαρξη νέων στοιχείων και την διόρθωση ατομικών βαρών που είχαν υπολογίσει άλλοι πριν από αυτόν. O Mendeleev βραβεύτηκε μαζί με τον Meyer το 1882 με το μετάλλιο Davy “For their discovery of the periodic relations of the atomic weights”.
Πίσω από την μελέτη και την ταξινόμηση των χημικών στοιχείων κρύβεται μια φιλοσοφική ιδέα του 19ου αιώνα και που υπήρχε και στο μυαλό του Mendeleev. Η ιδέα έχει τις ρίζες της στην αρχαιοελληνική άποψη για τα στοιχεία και του επέτρεψε να ελέγξει με καθαρότητα τις ιδιότητες των στοιχείων ώστε να καταλήξει στην ομαδοποίησή τους. Τα στοιχεία elements θεωρούνται ότι είναι οντότητες που αποτελούν ένα περιεχόμενο (abstract) το οποίο παραμένει αμετάβλητο κατά τις αντιδράσεις, είναι μη παρατηρήσιμο, αποτελεί την ταυτότητα του στοιχείου και είναι ο φορέας των ιδιοτήτων του. Μια απλή ουσία αντίθετα όπως ορίστηκε και από τον Lavoisier είναι αυτή που δεν μπορεί να αναλυθεί περαιτέρω με τις γνωστές χημικές μεθόδους. Αποτελείται από τα στοιχεία και μπορεί να βρεθεί σε διάφορες μορφές όπως το διαμάντι και ο γραφίτης στην περίπτωση του στοιχείου C.
Αυτή ήταν μια ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη προσέγγιση σε μια εποχή που ήταν άγνωστο το πραγματικό περιεχόμενο των χημικών στοιχείων το οποίο πράγματι εμπεριέχει την ταυτότητά του και παραμένει αμετάβλητο στις χημικές αντιδράσεις. Αυτό έμελε να αποκαλυφθεί αργότερα από τα πειράματα του Rutherford. Αυτό το «περιεχόμενο» είναι ο πυρήνας.
Πίσω από την μελέτη και την ταξινόμηση των χημικών στοιχείων κρύβεται μια φιλοσοφική ιδέα του 19ου αιώνα και που υπήρχε και στο μυαλό του Mendeleev. Η ιδέα έχει τις ρίζες της στην αρχαιοελληνική άποψη για τα στοιχεία και του επέτρεψε να ελέγξει με καθαρότητα τις ιδιότητες των στοιχείων ώστε να καταλήξει στην ομαδοποίησή τους. Τα στοιχεία elements θεωρούνται ότι είναι οντότητες που αποτελούν ένα περιεχόμενο (abstract) το οποίο παραμένει αμετάβλητο κατά τις αντιδράσεις, είναι μη παρατηρήσιμο, αποτελεί την ταυτότητα του στοιχείου και είναι ο φορέας των ιδιοτήτων του. Μια απλή ουσία αντίθετα όπως ορίστηκε και από τον Lavoisier είναι αυτή που δεν μπορεί να αναλυθεί περαιτέρω με τις γνωστές χημικές μεθόδους. Αποτελείται από τα στοιχεία και μπορεί να βρεθεί σε διάφορες μορφές όπως το διαμάντι και ο γραφίτης στην περίπτωση του στοιχείου C.
Αυτή ήταν μια ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη προσέγγιση σε μια εποχή που ήταν άγνωστο το πραγματικό περιεχόμενο των χημικών στοιχείων το οποίο πράγματι εμπεριέχει την ταυτότητά του και παραμένει αμετάβλητο στις χημικές αντιδράσεις. Αυτό έμελε να αποκαλυφθεί αργότερα από τα πειράματα του Rutherford. Αυτό το «περιεχόμενο» είναι ο πυρήνας.